به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین دانشگاه ادینبورگ به مطالعه اثر داروی پاراستامول روی سللو های کبدی در بافت انسانی و موشی پرداختند و تست های آن ها نشان داد که برخی از دوزهای پاراستامول می تواند با صدمه زدن به ارتباطات ساختاری بین سلول های مجاور در کبد، به آن آسیب برساند. زمانی که این ارتباطات دیواره سلولی موسوم به اتصالات محکم(tight junctions) مختل می شود، ساختار بافت کبدی نیز آسیب می بیند و سلول ها قادر به عملکرد مناسب نیستند و ممکن است بمیرند. چنین آسیب سلولی در بیماری های کبدی مانند هپاتیت، سیروز و سرطان اتفاق می افتد اما در مورد سمیت دارویی پاراستامول تاکنون گزارشی وجود نداشته است.

در مطالعه ای که به جای تست های جانوری از سلول های کبدی انسانی استفاده شد، محققین دوزه های مختلف پاراستامول را استفاده کرده و سمیت کبدی آن را مورد ارزیابی قرار دادند و اهداف بالقوه ای را برای داروهای جدید معرفی کردند.

داروی پاراستامول یک داروی مسکن است که در سراسر دنیا به وفور از آن استفاده می شود و هر چند در دوز درمانی مناسب بی خطر و موثر است اما باز هم می تواند آسیب های کبدی را القا کند که از مشکلات بالینی عمده مربوط به این دارو است. این مطالعه می تواند به پزشکان هشدار دهد که در تجویز برخی از داروها از جمله پاراستامول با احتیاط بیشتری عمل کنند.

پایان مطلب/